#blackouttuesday
Κάτι που είχα γράψει το 2015.
Ας φροντίσουμε να είναι η τελευταία φορά που είναι τόσο επίκαιρο.
Για τα μαύρα θεριά με το κόκκινο αίμα...
Άσπρα πουκάμισα, γραβάτες, μαύρα γυαλιά και πέτσινα σακάκια. Και όπλα. Μαύροι. Μαύρο δέρμα. Μαύροι Πάνθηρες. Με κόκκινη ιστορία.
Μία κόκκινη έκρηξη κατά της μαύρης καταπίεσης από λευκά χέρια. Η πιο αυθεντική ταξική εξέγερση του μαύρου κινήματος. Εξέγερση για την ανατροπή του λευκού σαβάνου. Ανατροπή φρέσκια. Ωμή. Γυμνή από εθνικιστικές τάσεις, ξέσκεπη από το νωχελικό κατασταλτικό πέπλο του θρησκευτικού φανατισμού. Για πρώτη φορά το ριζοσπαστικό κίνημα αποκτά ένα τόσο προλεταριακό παρακλάδι. Πάλλεται κατά της εκμετάλλευσης, για την αξιοπρέπεια. Κατά του κεφαλαίου, για μια σοσιαλιστική κοινωνία. Στρέφει τα μάτια και έξω από τους μαύρους πληθυσμούς και στις υπόλοιπες καταπιεσμένες ομάδες των Η.Π.Α. Στρέφει τα μάτια στην επανάσταση. Αρνείται όμως το ρόλο του δυνάστη.
Οι Μαύροι Πάνθηρες δε θα εκδικηθούν. Θα φτάσουν όμως στα άκρα για να αμυνθούν. Θα φτάσουν στα άκρα για να γίνουν αυτό που είναι. Να μην είναι πια αυτό που τους έκαναν. Θα φτάσουν στα άκρα για να πάρουν αυτά που τους ανήκουν. Αλλά και να τα μοιράσουν στη συνέχεια.
1966, και κάπου στο Όκλαντ της Καλιφόρνια μπαρούτι μαζεύεται. Μυρίζει. 15 Οκτωβρίου οι Huey P Newton και Bobby Seal ρίχνουν το σπίρτο. Ιδρύεται το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων με πρόεδρο τον Seal, υπουργό Άμυνας τον Newton και υπουργό πληροφοριών τον Cliver.
Ιδρύεται σε μία περίοδο που ο απόηχος του 'I had a dream' διακόπτεται από το θάνατο του Μάλκολμ Χ. Γεννιέται μέσα από τις αντίρροπες δυνάμεις του αντιρατσιστικού κινήματος των μαύρων. Από τη μία ο μαύρος ιερέας Μάρτιν Λούθερ Κινγκ με φιλειρηνικές πορείες στο όνομα της μη βίας μάχεται κατά των ρατσιστικών νόμων. Και από την άλλη ένας νέος ηγέτης του μαύρου κινήματος, ο Μάλκολμ Χ υποστηρίζει κατηγορηματικά ότι η μη βία μπορεί να υπάρξει ως λύση, μόνο όταν όλος ο κόσμος είναι μη βίαιος και σίγουρα όχι όταν αυτή η απαίτηση περιορίζεται σε αυτούς με μαύρο δέρμα. Ο απόηχος του 'I had a dream' πλέον αργοσβήνει και οι μαύροι πάνθηρες γραπώνονται από το τελευταίο στάδιο της ιδεολογικής εξέλιξης του μαύρου ηγέτη για να αρχίσουν, όμως, ένα νέο αγώνα. Αρχικά κατηγορούνται και αυτοί όπως και ο Μάλκολμ Χ , ο οποίος για ένα διάστημα υπήρξε μέλος του Έθνους του Ισλάμ, για Μαύρο Εθνικισμό, όμως γρήγορα απαγκιστρώνονται από λογικές που θέλουν αποκλειστικά τη μαύρη φυλή στον έλεγχο της οικονομίας και της πολιτικής κατάστασης, σε ένα αντίστροφο ρόλο καταπίεσης. Η απελευθέρωση των μαύρων λαών εντάσσεται πλέον στο ευρύτερο πλαίσιο της απελευθερωτικής πάλης. Με βάση τη μαρξιστική τους ιδεολογία, διατηρώντας ορισμένα μαοϊκά στοιχεία, οι μαύροι πάνθηρες θεριεύουν και δίνουν σάρκα και οστά στη μαζική πάλη του ριζοσπαστικού κινήματος. Εμπνευσμένοι από τον προλεταριακό διεθνισμό και τα αντιφασιστικά ιδεώδη, έχοντας συνειδητοποιήσει την ανάγκη για κοινή δράση με τους υπόλοιπους καταπιεσμένους λαούς της Αμερικής συνδέονται και με άλλες οργανώσεις έγχρωμων αλλά και λευκών κοινοτήτων στις ΗΠΑ, όπως είναι οι Λευκοί Πάνθηρες και το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ομοφυλοφίλων. Το μπαρούτι που τόσα χρόνια συσσωρευόταν, η οργή αυτή, για τα αμέτρητα μαύρα χέρια που αλυσοδέθηκαν και τα μαύρα κεφάλια που μακελεύτηκαν πυροδοτεί τον αγώνα. Αντίσταση που ξεμυτίζει ως αυτοάμυνα και μετασχηματίζεται αμέσως σε αυτοοργάνωση.
1967, και κάπου στο Όκλαντ μπορείς να ακούσεις να φωνάζουν «σαράντα στρέμματα και δύο μουλάρια»
Έτσι μπορούσες να ακούσεις και πριν από 100 χρόνια, όταν η κυβέρνηση Λίνκολν επιχείρησε να επανορθώσει για τα χρόνια σκλαβιάς και για τα 50 εκατομμύρια μαύρων που σφαγιάστηκαν. Και οι Μαύροι Πάνθηρες δεν ξεχνούν. Ζητούν και πάλι, ανάμεσα στα 10 σημεία στα οποία συνοψίζονται οι επιδιώξεις του κινήματος, να αποζημιωθεί η κοινότητά τους έστω και με την παροχή χρημάτων. Πρωτεύον όμως αίτημα τους είναι η Ελευθερία. Από εκεί ξεκινούν. Όλα από εκεί ξεκινούν. Από τη δυνατότητα να καθορίζουν οι ίδιοι τη μοίρα τους, τόσο ως άτομα όσο και ως κοινότητες. Θέλουν πλήρη απασχόληση και στέγαση που θα τους διασφαλίζει ένα ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης. Αγωνίζονται για εκπαίδευση που θα ρίξει φως στο στυγνό πρόσωπο του δυνάστη. Παιδεία, που θα τους προσφέρει γνώση του εαυτού τους και της θέσης τους. Απαιτούν εξαίρεση των μαύρων ανδρών από τη στρατιωτική θητεία, καθώς αρνούνται να υπηρετήσουν ένα ρατσιστικό κράτος , πόσω μάλλον να γίνουν και οι ίδιοι φονιάδες στο όνομα αυτού. Ζητούν την απελευθέρωση των μαύρων κρατουμένων σε όλο τον κόσμο, διεκδικώντας αμερόληπτες δίκες με αντικειμενικούς ενόρκους. Μάχονται την αστυνομική βία. Κυριολεκτικά.
1967, και κάπου στο Όκλαντ μπορείς να γευτείς τη μεταλλική γεύση του φόβου.
Ο Bobby Seal και τριάντα πάνοπλα μέλη των Πανθήρων εισβάλλουν στο κοινοβούλιο του Σακραμέντο. Διακόπτουν τη συζήτηση αναγκάζοντας τον κυβερνήτη της Καλιφόρνια, Ρόναλντ Ρήγκαν, να τραπεί σε φυγή ενώ οι ίδιοι σε απευθείας μετάδοση διαβάζουν το μανιφέστο τους. Επρόκειτο για συζήτηση με στόχο την ενδεχόμενη κατάργηση της οπλοκατοχής. Ακυρώθηκε. Οι Πάνθηρες με τα πιστόλια και τα οπλοπολυβόλα να προβάλλονται επιδεικτικά κάνουν και άλλες εμφανίσεις. Περιφρουρούν πορείες. Κάνουν περιπόλους σε μαύρες γειτονιές. Δεν κρύβονται. Στηρίζονται στη Δεύτερη Τροποποίηση του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών που δίνει το δικαίωμα στους πολίτες να φέρουν όπλα. Φέρουν όπλα προκλητικά και διεκδικούν τον εξοπλισμό όλων των μαύρων πολιτών για λόγους αυτοάμυνας. Προβάλλονται ως σέχτα βίαιων και αιμοδιψών τρομοκρατών. Ασπρόμαυρα πλάνα σκορπίζουν τον τρόμο στους Αμερικανούς πολίτες. Ο αληθινός τρόμος όμως ήδη προϋπήρχε και σκόρπιζε το θάνατο. Χρόνια τώρα. Η αστυνομική βαρβαρότητα που θέριζε ασύστολα και οι φυλετικές δολοφονίες οδήγησαν τους Μαύρους Πάνθηρες σε αυτή την ξεκάθαρα αμυντική τακτική για την προστασία των κοινοτήτων τους. Για να μην χυθεί άλλο μαύρο αίμα από λευκά χέρια.
1969, και κάπου στο Όκλαντ μπορείς να δεις ένα παιδί να χαμογελά.
Στο πλαίσιο των κοινοτικών προγραμμάτων του Κόμματος, παρέχεται σε μαθητές και μαθήτριες από φτωχές γειτονιές δωρεάν πρωινό ενώ παράλληλα σε έντεκα πόλεις αρχίζουν να λειτουργούν κοινωνικά ιατρεία και «σχολεία απελευθέρωσης». Οι πάνθηρες γίνονται κομμάτι των απλών γειτονιών, της καθημερινότητάς τους. Προσφέρουν δωρεάν σίτιση και ρουχισμό, συμβάλλουν σε προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες, παρέχουν νομική βοήθεια. Γίνονται ένα με τον απλό λαό των μαύρων κοινοτήτων. Ενώ έτσι οι πάνθηρες φαίνεται να «εξημερώνονται», ο λαός θεριεύει. Αναγνωρίζει στα πρόσωπα των αγωνιστών τα δικά του προβλήματα, συνειδητοποιεί τη θέση του, αρχίζει να διεκδικεί τα δικαιώματά του. Ριζοσπαστικοποιείται. Έρχεται σε επαφή με το κίνημα. Γίνεται το κίνημα.
1989, 22 Αυγούστου, και μπορείς να νιώσεις την τραχιά καυτή άσφαλτο στην ένατη οδό, κάπου στο Όκλαντ.
Με δύο σφαίρες στο κεφάλι ο Newton πέφτει νεκρός και η άσφαλτος σε μία από τις πρώτες περιοχές όπου μικρά παιδιά απολάμβαναν κάποτε το δωρεάν πρωινό τους με δική του πρωτοβουλία, βάφεται κόκκινη. Πίσω από τη σκανδάλη; Αντίπαλη ομάδα μαύρων.
Οι Μαύροι Πάνθηρες βρίσκονται στο πολιτικό προσκήνιο μέχρι το 1982. Γνωρίζουν μεγάλη απήχηση. Εμπνέουν ριζοσπαστικές ομάδες και κινήματα αφροαμερικανών και λευκών σε ολόκληρο τον κόσμο. Γύρω στο 1970 το Κόμμα απαρτίζεται από 10.000 μέλη και έχει 250.000 συνδρομητές, ενώ έχουν αποδείξει επανειλημμένα ότι έχουν τη δυνατότητα να κατεβάζουν στο δρόμο χιλιάδες αμερικανούς.
Τον Ιούνιο του 1967 ένας Πάνθηρας πέφτει νεκρός και η πόλη του Marion φλέγεται. Οι συγκρούσεις με την αστυνομία διαρκούν μία εβδομάδα και ο τραγικός απολογισμός ανέρχεται στους 47 νεκρούς και στους 7000 τραυματίες από σφαίρες των αστυνομικών δυνάμεων .
To 1968 ένας Πάνθηρας αιχμαλωτίζεται και οι Η.Π.Α. πνίγονται από τις εξαγριωμένες φωνές χιλιάδων ατόμων. Είναι ο Newton που συλλαμβάνεται, όταν συμμετέχει σε θανάσιμη σύγκρουση με την αστυνομία αφού εκείνοι προσπαθούν παράνομα να τον αφοπλίσουν. Free Huey, ακούς να φωνάζουν. Και είναι νέοι, και είναι και λευκοί, και είναι χιλιάδες.
Η οργή για τους Πάνθηρες που φαίνεται να ξεψυχούν κάτω από τα ανελέητα χτυπήματα των λευκών δυναστών παίρνει γρήγορα τεράστιες διαστάσεις, ξυπνώντας την πρωτόγονη και πρωτόγνωρη επιθυμία για αντίσταση και εξέγερση κατά των καταπιεστών σε ολόκληρη την των Η.Π.Α.
Και μετά έρχεται ο Ηoover . Ο J. Edgar Hoover και το πρόγραμμα COINTELPRO. Μετά από εντολή του προέδρου Νίξον το FBI αναλαμβάνει με τον πιο χυδαίο τρόπο να δώσει ένα τέλος σε αυτή τη «βίαιη απειλή». Αναλαμβάνει την εξάρθρωση του Κόμματος «εκ των έσω». Ο Hoover αρχίζει τη στοχευμένη διακίνηση συκοφαντιών και πλαστής αλληλογραφίας μεταξύ των μελών, δημιουργώντας κλίμα καχυποψίας. Προκαλούνται έριδες και γρήγορα εμφανίζονται και οι αλληλοκατηγορίες για την ύπαρξη χαφιέδων. Το FBI ολοκληρώνει επιτυχώς την αποστολή του αφήνοντας τους Πάνθηρες, με τις εσωτερικές τους αντίπαλες πλέον ομάδες, να τρώγονται μεταξύ τους και το αίμα να ρέει και πάλι άφθονο στους δρόμους των μαύρων γειτονιών. Και κάπως έτσι το επί 14 χρόνια ανυπότακτο θεριό, το ισχυρότερο ίσως ταξικό κίνημα της μαύρης φυλής πνίγεται στο ίδιο του το αίμα.
Στη διάρκεια όμως αυτών των χρόνων, εκεί κάπου στο Όκλαντ, ο άνθρωπος ξυπνάει από το λήθαργο της υποταγής. Μυρίζει το μπαρούτι, γεύεται το φόβο, ακούει τις φωνές της εξέγερσης, χαμογελά, κατεβαίνει στην καυτή άσφαλτο, αποφασισμένος. Ο μακροχρόνιος αυτός λήθαργος φτάνει στο τέλος του. Ζωντανεύουν οι δρόμοι, ζωντανεύουν οι άνθρωποι. Ακόμα και όταν πέφτουν νεκροί.
2015, και ο Μουμία Αμπούλ Τζαμάλ αγγίζει και σήμερα μηχανικά τα κάγκελα , παρατηρώντας τον ήλιο και πάλι να ανατέλλει, από το κελί του, όπως τριάντα τρία χρόνια τώρα. Ο Μουμία είναι πρώην υπουργός δικαιοσύνης των Μαύρων Πανθήρων, θανατοποινίτης για ... χρόνια και πλέον καταδικασμένος σε ισόβια. Ο 19χρονος Tony Robinson δε θα ξαναδεί ανατολή ηλίου. Ο Tony ήταν ένας άοπλος νέος που αβάσιμα κατηγορήθηκε για ξυλοδαρμό και έπεσε νεκρός από πυρά αστυνομικού. Ο Πάνθηρας Μουμία βλέπει και πάλι τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερους μαύρους πολίτες να πέφτουν νεκροί από σφαίρες αστυνομικών. Βλέπει, όμως, εδώ και ένα χρόνο, μετά τη δολοφονία του Μάικλ Μπράουν, και το Φέργκιουσον να ξυπνά και να καίγεται. Μπορεί να ελπίζει πως οι Πάνθηρες ζωντανεύουν και πάλι.
Μάιος 2020 και οι Πάνθηρες θεριεύουν πάλι για να πάρουν την ανάσα που ο George Floyd αλύπητα στερήθηκε.